Wandelsportvereniging De Bosbesjes Groesbeek

Tijdens de derde dag van de Vierdaagse werd ik half dagdromend en al reikhalzend uitkijkend naar bier en hamburgers op de, voor alle wandelaars, "wereldberoemde" Zevenheuvelenweg ineens behoorlijk aan het schrikken gebracht. Vanaf de kant werd ik nageroepen dat ik "hier moest komen". Nietsvermoedend liep ik gewoon door maar er werd nog een keer, én vooral harder, geschreeuwd: "ja jij,hier komen!" Uiteindelijk stonden deze boosdoeners, gezeten in een luie stoel, zelfs op om me bijkans van de straat te trekken. Nog steeds had ik niets in de gaten, totdat ik de shirts van deze herriemakers zag. Wit met een enorm rood hart ("hôrt") en in grote letters "Gruusbék bôve" erop.

Later bleken het wandelaars van wandelvereniging "de Bosbesjes" te zijn. Inderdaad afkomstig uit het dorp aan de andere kant van die zo fameuze weg, in carnavalstijd "Ummenieland" geheten, maar de rest van het jaar gewoon Groesbeek. Het kwartje viel nu onmiddellijk, het verband met de tekst op mijn bovenkleding was door alle fusieperikelen meer dan duidelijk. Ik kreeg een verfrissend drankje aangeboden, ze waren heel aardig, en zo hebben we gezellig geginnegapt over al het gedoe rond de herindeling. En het werd alleen nog maar leuker toen ik verklapte dat ik aan de noordkant voor de gemeente aldaar werkzaam ben…

Natuurlijk ging het gesprek ook over de naam van de nieuwe gemeente, er kwam enige discussie. Ik stond alleen tegenover een man of vijf maar mijn dierbare ouders leerden me al bijtijds dat je op een nette manier altijd voor je mening mag uitkomen, zelfs al sta je (of juist vooral dan) tegenover een meerderheid. Misschien is het niet altijd "handig en verstandig" om het hart op de tong te hebben en je oordeel te vellen, maar deze keer ging het goed.

In het hol van de leeuw, op Groesbeeks grondgebied tenslotte, verwoordde ik dus rustig mijn standpunt, in de vaste overtuiging dat slechts hoon mij ten deel zou vallen. Groot was dan ook mijn verbazing toen er uiteindelijk toch behoorlijk wat instemming volgde, goh wat mooi. Als "vrienden voor het leven" vervolgden we ieder onze lange en vooral warme weg. Ik keek nog eens om naar hun shirts, was het geen "fata morgana", zag ik het door de vermoeidheid wel goed, verbeeldde ik het me niet? Nee, niets van dat alles, het stond er echt…."Gruusbék bôve Berg en Dal"… Dat staat in die volgorde ongetwijfeld ook heel goed op een gemeentelijk blauw bord…wie weet lees je het wel, als je in januari 2015 het wijndorp inrijdt….

Henk Rutten